کم گفتن از مقام کریمان درست نیست           غافل شدن زحرمت آنان درست نیست
وقتی که سقـف روی سر ما کـشیـده‌اند           ماندن به زیر بارش باران درست نیست

سختی کشیدن اول سیر و سلوک ماست           سیر و سلوک راحت و آسان درست نیست
وقـتی که دسـت یـار گـره بـاز می‌کـند           وا کردنش به زور و به دندان درست نیست
اصلا که گفته راه به مورش نمی‌دهد؟!           این حرفهای پشت سلیمان درست نیست
بـا یـــازده هـــزار گــنــاه آمــدیــم مــا
از شـوق زنـگ یــازدهـم را زدیـم مـا
تـو آمــدی و درد دوا شـد بـه راحــتـی           جـبـریل هم برای تو پـا شد به راحـتی
سـرمـایـه‌دار کـرده‌ای اهـل مـدیـنـه را           خاکی که داشـتـند طـلا شد به راحـتـی
از بـرکـت تو بود که روزی ما رسـید           حاجـات ما نگـفـته روا شـد به راحـتی
ابـن الـرضـای سـومـی و از قـبـال تـو           هر نـوکـری گدای رضا شد به راحتی
سجـاده پهـن کـردی و گـرم دعـا شدی           قـبـله بـرای قـبـلـه بـنـا شـد به راحـتی
ای حج نرفته سعی و صفا و حرم تویی
بیت الحـرام خـانـۀ تو کـعـبه هم تـویی
وقـتی برای ما زدن در هـمیـشگی‌ست           پس گوشه چشم شاه به نوکر همیشگی‌ست
ای حـیدری‌تـرین حـسن خـاندان عشق           در تو ظهور هیبت حیدر همیشگی‌ست
یک درهمی که نذر تو کردم هزار شد           لطفت به ما هزار برابر! همیشگی‌ست
مـا زیـر ســایـه تـو و سـیـد مـحـمـدیـم           بر ما محـبت دو بـرادر هـمیـشگی‌ست
رد هم کـنی به خـانه دیـگـر نـمی‌رویم           این ارتباط ما به تو آخـر همیشگی‌ست
مشغول پای بوسی آقاست هرچه هست
لطف امام عسکری ماست هرچه هست
ساعات قـلب عـاشق و سـاعات سـامرا           ما خـیـر دیـده‌ایـم ز خـیــرات ســامـرا
در هـیـچ جـای دیـگـر دنـیـا نـدیـده‌ایـم           آن لـذتی که هـسـت در اوقـات سـامرا
خـاکی شـدیم در حـرم و پـاک‌تـر شدیم           اینـگـونه است نـوع کـرامـات سـامـرا
مـا را هـمین گـدا شدن ما بـزرگ کرد           آقــا شـدیـم تـحـت عـنــایــات ســامــرا
دیـدیـم آن زمان که حرم شد بدون سر           از کـربـلا درسـت شـده ذات ســامــرا
آقای من به عـالـم امکـان نگـین تـویی
انـگـیـزه زیـارت هـر اربـعـیـن تـویـی
هر چـند مثل چـشم تو چـشم تری نبود           در پـادگـان بـرای شـمـا یـاوری نـبـود
هـر چـنـد نـیــزه‌دار دم خـانـۀ تـو بـود           شکر خـدا به روی تنت لشکـری نبود

لحـظه به لحـظه بود حـکـیمه کـنار تو           مـثل رضا غـم تو غـم خـواهـری نبود
هرچند بغض حنجـره‌ات را گرفته بود           شکر خدا به حـنجـر تو خـنجـری نبود
دزدی سـراغ پیـکـر پـاک شـما نـرفت           دشـداشـۀ شـمـا بـه تـن دیـگـری نـبـود
اهل و عـیال تو همه در پشت پـرده‌اند           دلـشـوره تو گـم شـدن مـعـجـری نـبود
فـرقی زیـاد بـین حـسین است با حـسن
شکر خدا که نیزه نخوردی تو یا حسن